της Κυριακής 12 Ιουνίου

(...)Ανήκουμε στην ίδια κοινωνική τάξη των εκμεταλλευομένων καί είμαστε περήφανοι γι'αυτό. Είμαστε περήφανοι γι'αυτό, γιατί αυτή είναι η τάξη πού κάνει να ζεί η κοινωνια, που επιτρέπει στα εργοστάσια να παράγουν, στα τραίνα να κυκλοφορούν, στούς αρρώστους να θεραπεύονται, στους νέους να μορφώνονται κι΄ακόμα στη διοίκηση τού Κράτους να λειτουργεί.

΄Ολη η κοινωνική ζωή στηρίζεται στη δική μας κοινωνική τάξη και έχουμε την πεποίθηση, σαν επαναστάτες κομμουνιστές, ότι αυτή η κοινωνική τάξη έχει τη δύναμη καί την ικανότητα να θέσει τέρμα σ'αυτήν την καπιταλιστική οικονομία, της οποίας τα ελαττώματα φαίνονται ιδιαίτερα σ' αυτήν την περίοδο της κρίσης.( ...).

Η πιό σοβαρή μάστιγα είναι βέβαια η ανεργία. Γιατί βαρύνει πρίν απ' όλα εκείνους πού έχουν χάσει τη δουλειά τους καθώς καί τις οικογένειές τους. Αλλά βαρύνει επίσης το σύνολο των εργαζομένων. Το μυστικό σχέδιο ττού κλεισίματος των εγκαταστάσεων τού εργοστασίου Πεζώ-Σιτροέν στο Ωλναί σου Μπουά, τού Σεβελνόρ στο Ορνταίν καί τού εργοστασίου Πεζώ της Μαδρίτης, πού αποκάλυψε πρόσφατα η CGT δείχνει με τί τρόπους δημιουργείται η ανεργία.

Η άλλη μάστιγα είναι η χειροτέρευση της αγοραστικής δύναμης.Πριν λίγα χρόνια η φτώχεια έπληττε κυρίως τούς άνεργους, τούς συνταξιούχους ή τούς ανάπηρους ,πού ήταν αναγκασμένοι να φυτοζωούν με επιδόματα. ΄Ε λοιπόν, σήμερα, ακόμα κι'αν έχει κανείς κάποια απασχόληση, αυτό δεν τον προστατεύει καθόλου.

Καί να πού η κυβέρνηση μάς λέει ότι πρέπει να ξεπληρώσουμε το χρέος.! Το έλειμμα τού προϋπολογισμού καί το χρέος αποτελούν την εξήγηση γιά όλες τις επιθέσεις εναντίον των εκμεταλλευομένων.

Μάς λέι ότι πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των εκπαιδευτικών, να καταργηθούν τάξεις καί σχολεία, επειδή είμαστε χρεωμένοι. Ότι πρέπει να πληρώνουμε λιγότερο γιά τα φάρμακα των αρρώστων καί να μειώσουμε το νοσοκομειακό προσωπικό, επειδή είμαστε χρεωμένοι.΄Οτι πρέπει να παρατείνουμε την ηλικία της συνταξιοδότησης, επειδή είμαστε χρεωμένοι.

Για να ξεπληρωθεί το χρέος ,αυτοί είναι μάλιστα έτοιμοι να αρπάξουν μέσα απ'την τσέπη των αρρώστων καί των αναπήρων, των ανέργων, των δικαιούχων τού επιδόματος RSA , των πιό φτωχών τούς οποίους επιπλέον έχουν το θράσος να τούς θεωρούν σαν παράσιτα πού ζούν σε βάρος της κοινωνίας.

Αλλά εκείνοι πού είναι τα πραγματικά παράσιτα είναι οι τραπεζίτες , τα αφεντικά των μεγάλων καπιταλιστικών συγκροτημάτων ! Καί οι οι ενισχύσεις πού παίρνουν απ'το κράτος δεν κοστίζουν σ'αυτό μερικές ψωροεκατοντάδες ευρώ γιά τον κάθε ένα απ'αυτούς , αλλά εκατοντάδες εκατομμύρια, ακόμα καί δισεκατομμύρια. Οι τραπεζίτες δε σώθηκαν απ'τη χρεωκοπία στην περίοδο της τραπεζικής κρίσης πριν από δυό χρόνια παρά μόνο όταν τα Κράτη άδειασαν τα ταμεία τους καί επιπλέον χρεώθηκαν ώς το λαιμό γιά τούς βοηθήσουν .! .

Τα Κράτη ήταν πάλι, πού ενίσχυσαν με ολόκληρα δισεκατομμύρια τα αφεντικά των μεγάλων επιχειρήσεων. (...)

Δεν πρέπει να πάμε μακριά γιά να βρούμε το χρήμα πού λείπει απ' τα ταμεία τού Κράτους. Εκείνοι πού καταχρέωσαν τη χώρα για γενεές ολόκληρες είναι οι καπιταλιστές βιομήχανοι καί χρηματιστές. Καί φυσικά αυτοί είναι χρεώστες καί μόνο αυτοί πρέπει να πληρώσουν.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ

Ο Σαρκοζύ δεν προκάλεσε αναίτια το μίσος πού τρέφουν απέναντί του οι λαϊκές τάξεις . Η κυβέρνησή του είναι η πιό αντιδραστική πού έχει γνωρίσει η χώρα εδώ καί πολλά χρόνια. Αντιδραστική , γιατί από κοινωνική άποψη είναι στην υπηρεσία των πιό πλούσιων καί είναι περήφανη γι'αυτό. Αλλά είναι επίσης αντιδραστική καί από πολιτική άποψη. ΄Οταν ακούει κανείς το GUEANT καί τα λόγια πού χρησιμοποιεί εναντίον τών μεταναστών πού θυμίζουν οχετό, ή το Wauquiez καί τις υβριστικές επιθέσεις του εναντίον των ανέργων καί των πιό φτωχών, δε χρειάζεται να είναι κανείς πολύ έξυπνος γιά να πεί ότι δεν υπάρχουν καθόλου διαχωριστικά όρια ανάμεσα στο κοπάδι των οπαδών τού Front National καί εκείνο τού UMP.(...)

Γιά τούς μεγαλοαστούς , ο Σαρκοζύ καί οι άλλοι πολιτικοί παράγοντες αποτελούν μέρος τού κατώτερου υπηρετικού τους προσωπικού καί οι οποίοι γιά το λόγο αυτό δικαιούνται να παίρνουν πουρμπουάρ. Αυτοί είναι οι αληθινοί αφέντες της κοινωνίας καί της πολιτικής . Είναι οι Peugeot,οι Bouygues,οι Arnault, οι Michelin,οι Bolloré : Οι καπιταλιστές , χάρη στην περιουσία τους καί την οικονομική δύναμη πού αντιπροσωπεύουν , έχουν στην υπηρεσία τους την κρατική μηχανή καί το διοικητικό μηχανισμό καθώς καί την κυβέρνηση . (...)

Αλλά ποιός τούς έχει εκλέξει ? Ποιός μάλιστα τούς γνωρίζει? Δεν γίνονται εκλογές γιά την εκλογή αυτών των ανθρώπων !

Μάς παρακινούν να πάμε να ψηφίσουμε , μάς επαναλαμβάνουν ότι ο λαός είναι κυρίαρχος , ότι αυτός είναι πού αποφασίζει, αλλά ψηφίζοντας εκλέγουμε τούς μικροϋπηρέτες .!. Ας ψηφίζουμε λοιπόν γιά κείνους πού διοικούν τις μεγάλες τράπεζες καί τα χρηματiστικά συγκροτήματα .!. Ας εκλέγουμε όλους τούς ανώτατους υπάλληλους , πού σήμερα είναι αμετακίνητοι καί όμως είναι αυτοί πού εξασφαλίζουν την πολιτική συνέχεια, ενώ οι υπουργοί αλληλοδιαδέχονται ο ένας τον άλλον.

Η ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΔΕΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ

Στην πιό οξεία περίοδο της χρηματιστικής κρίσης, οι ίδιοι οι πολιτικοί ηγέτες είχαν αναγνωρίσει την ευθύνη των τραπεζιτών.γι'αυτή την κρίση. Αλλά ποιός απ'όλους αυτούς είχε απλώς αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να υποχρεωθούν οι τραπεζίτες να πληρώσουν τις ζημίες πού είχαν προκαλέσει ? Καί σήμερα πού οι τράπεζες ξαναβρήκαν τα επίπεδα των ιστορικών κερδών, όπως π.χ. 8 δις γιά την ΒΝΡ Paribas, 5 δις γιά τη Societé générale , ποιός απ'αυτούς το προτείνει.?

Φυσικά μιά τέτοια πολιτική δεν είναι ούτε της δεξιάς ή της άκρας δεξιάς , αλλά δεν είναι πολιτική ούτε τού σοσιαλιστικού κόμματος. . Το γεγονός ότι η Μαρτίν Ωμπρύ υποστηρίζει την υποψηφιότητα της Κριστίν Λαγκάρντ γιά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη. Μιά μέρα ο Σαρκοζύ προτείνει το Ντομινίκ Στρως -Καν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καί την επομένη η Ωμπρύ υποστηρίζει την υποψήφια τού Σαρκοζύ.΄Αν είναι δυσκολο να πεί κανείς ποιός ανάμεσα στο DSK καί τη Λαγκάρντ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών κύκλων, είναι ακόμα δυσκολώτερο να να βρεί τη διαφορά ανάμεσα στη πολιτική πού υποστηρίζει το Σοσιιαλιστικό κόμμα καί εκείνη πού εφαρμόζει σήμερα η δεξιά. ! (...)

Ούτε ο Ολλάντ, ούτε η Ωμπρύ, ούτε η Ρουαγιάλ, ούτε ακόμα καί ο Μοντεμπούργκ, πού περηφανεύεται ότι αποτελεί την αριστερή πτέρυγα τού PS δεν δεσμεύεται να αυξήσει τούς μισθούς αν εκλεγεί. Οι μέτοχοι τού CAC 40 πρόκειται να ειισπράξουν 40 δις κέρδη τη χρονιά αυτή, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας μέσα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα γιά να πεί ναί πρέπει να αυξήσουμε τούς μισθούς . Καί η υπόθεση ότι αν επανέλθουν στην εξουσία θα εμποδίσουν τα αφεντικά να προβούν σε απολύσεις καί να κλείσουν επιχειρήσεις ή θα τούς υποχρεώσουν να προβούν σε προσλήψεις νέων ανθρώπων , ανήκει στο χώρο τού ονείρου. ! (...)

Η κυβέρνηση Σαρκοζύ-Φιγιόν έχει προκαλέσει μεγάλες καταστροφές στούς τομείς της Εκπαίδευσης, της Υγείας καθώς καί σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Στην περίοδο της θητείας της 200.000 μέχρι 400.000 θέσεις θα έχουν καταργηθεί στο χώρο των δημόσιων υπηρεσιών. ΄Ε, λοιπόν, μέσα στο πρόγραμμά του το Σοσιαλιστικό κόμμα δεν προβλέπει`να τις αποκαταστήσει. ! Σήμερα , πού το Σοσιαλιστικό Κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση , ούτε κάν δεσμεύεται ότι θα ανοικοδομήσει όσα ο Σαρκοζύ έχει κατεδαφίσει Τί πρόκειται,λοιπόν,να κάνει όταν θα βρίσκεται στην εξουσία.?

Μάς περιφέρουν άσκοπα από εκλογές σε εκλογές κάνοντάς μας να νομίζουμε ότι μπορούμε`ν'αλλάξουμε τη μοίρα μας ,αλλάζοντας το ψηφοδέλτιο πού ρίχνουμε στην κάλπη. Αλλά πόσοι εργαζόμενοι είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στο Μιττεράν, ο οποίος υπόσχονταν να αλλαξει τη ζωή τους ? Καί πόσοι ανάμεσα σ'άυτούς έννοιωσαν σε συνέχεια ότι εγκαταλείφθηκαν, ότι προδόθηκαν απ'την κυβέρνηση εκείνη πού κατέληξε να μπλοκάρει τούς μισθούς,να προβαίνει αθρόα σε απολύσεις στη σιδηρουργία καί να πλειοδοτεί στα παιχνίδια τού Χρηματιστηρίου. ? Πόσοι αγκιστρώθηκαν αργότερα απ'την πληθυντική αριστερά τού Ζοσπέν με τη σκέψη ότι η κυβέρνηση εκείνη θα ήταν λιγότερο κακή από μιά κυβέρνηση της δεξιάς καί απογοητεύθηκαν επίσης γιά μιά φορά ακόμα. ?. ΄

Λοιπόν, οι εργαζόμενοι καί οι πιό φτωχοί έμαθαν, απ'την ίδια τους την πικρή πείρα , ότι η άνοδος της αριστεράς στην εξουσία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε γιά κείνους καί ότι η εναλλαγή αριστεράς -δεξιάς στην κυβέρνηση δεν είναι παρά μιά απάτη. Ορισμένοι καί αυτοί είναι πολλοί, σκέφτονται ότι δεν αξίζει τον κόπο να πάει κανείς να ψηφίσει. Αλλά , ανάμεσα στούς πιό πικραμένους καί τούς περισσότερο αποπλανημένους υπάρχουν επίσης καί κείνοι πού επηρεάζονται απ'το F.N.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΕ ΠΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΡΚΟΖΥ ΑΛΛΑ ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ

« Τούς δοκιμάσαμε όλους, εκτός από κείνη», λένε μερικοί. Αλλά απατώνται, γιατί με το Σαρκοζύ στην εξουσία, δοκιμάσαμε την πολιτική της άκρας δεξιάς . Η Μαρίν Λε Πεν δε είναι στην κυβέρνηση, αλλά ένα μέρος της πολιτικής της είναι ,!.

Η πολιτική της Λε Πεν, είναι η πολιτική Σαρκοζύ σε χειρότερη μορφή. Σαν το Σαρκοζύ, η Μαρίν Λε Πεν υπερασπίζεται τούς πλούσιους , την ιδιοκτησία , υπερασπίζεται την κοινωνία τέτοια πού είναι, με την καπιταλιστική εκμετάλλευση, με τις ανισότητές της καί τις αδικίες της .(...)

Στη δεξιά καθώς καί στην αριστερά, όλοι βαδίζουν στο έδαφος τού FN καί συντελούν στην εκλαϊκευση των αντιδραστικών ιδεών. Ανάμεσα στη Λε Πεν, η οποία φορτώνει όλα τα προβλήματα της κοινωνίας στην πλάτη των μεταναστών, καί τούς σοσιαλιστές, πού λένε ότι θα ρυθμίσουν τη μετανάστευση , υπάρχουν μόνο αποχρώσεις. Αλλά όλοι τους συμφωνούν υποστηρίζοντας ότι η μετανάστευση αποτελεί πρόβλημα.

΄Οχι, η μετανάστευση δεν αποτελεί πρόβλημα .!.Οι μετανάστες είναι εργαζόμενοι, είναι χρήσιμοι στην κοινωνία. Αυτούς πού κοστίζουν ακριβά στην κοινωνία καί την βλάπτουν πρέπει να τούς αναζητήσουμε στην πλευρά της μπουρζουαζίας. Είναι τα παράσιτα όλων των εθνικοτήτων πού αρκούνται να ζούν, καί μάλιστα να καλοζούν, σε βάρος των εργαζομένων. Γι'αυτούς, επειδή είναι πλούσιοι, δεν υπάρχουν σύνορα. Μπορούν να μετακινήσουν τα κεφάλαιά τους όπως θέλουν καί με την ταχύτητα τού φωτός. Οι ίδιοι είναι ελεύθεροι να κυκλοφορούν καί να εγκαθίστανται στη χώρα της εκλογής τους. ΄Ε, λοιπόν, εμείς είμαστε υπέρ τού να είναι επίσης ελεύθεροι οι εργαζόμενοι καί οι πιό φτωχοί να κυκλοφορούν καί να ζούν στις χώρες της εκλογής τους.

Οι πολιτικάντηδες της αριστεράς, όπως καί της δεξιάς εναλλάσσονται διακηρύσσοντας ότι «δεν μπορούμε να δεχτούμε όλη την μιζέρια τού κόσμου». Κατασκευάζουν τείχη, τοποθετούν συρματοπλέγματα στα σύνορα καί προσπαθούν να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε θάλασσα αδιάβατη. Φυλακίζουν τούς λαούς μέσα στην αθλιότητα. Ενώ την αθλιότητα πρέπει να την καταπολεμήσουμε, καταπολεμώντας την εκμετάλλευση καί κείνους πού την επιβάλλουν σ'όλα τα πέρατα της γής. ΄Αν είμαστε επαναστάτες κομμουνιστές είναι γιατί θέλουμε ν'αλλάξουμε την κοινωνία απ'τα βάθρα της καί να κάνουμε ώστε ο κόσμος να γίνει βιώσιμος γιά όλους , όπου κι'αν γεννιούνται σ'αυτό τον πλανήτη.!.

.

Να υψώσουμε τη σημαία τού επαναστατικού κομμουνισμού καί να υπερασπίσουμε ένα πρόγραμμα γιά τούς αυριανούς αγώνες.

Εδώ καί περισσότερο από ένα αιώνα, υπήρξαν σ'αυτή τη χώρα γυναίκες καί άντρες πού αγωνίστηκαν όχι μόνο γιά την υπεράσπιση των εργαζομένων απέναντι στα αφεντικά, αλλά καί γιά την κατάργηση κάθε οργάνωσης της κοινωνίας , όπου η εξουσία ανήκει στο μεγάλο κεφάλαιο.(...)

΄Οσον αφορά τούς αγώνες καί τη μαχητικότητα τού κόσμου της εργασίας,υπήρξαν πάντα φάσεις ανόδου καί πτώσης . Και σ'αυτή την περίοδο υπάρχουν περισσότερο φάσεις πτώσης παρά ανόδου, αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτε την πεποίθησή μας.

΄Οπως καί οι καπιεζόμενοι των κοινωνιών πού προηγήθηκαν από μάς , οι εργαζόμενοι θα μπορέσουν να απαλλαγούν απ'τις αλυσσίδες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης . Καί μπορούν ακόμα πιό πολύ, μπορούν να οικοδομήσουν μιάν ολότελα διαφορετική κοινωνία, βασισμένη πάνω στο συλλογικό συμφέρον. (...). ΄Οταν θα έρθει η ώρα των μαζικών αγώνων, δε θα πρέπει να σπαταληθεί η ενεργητικότητα των εργατικών μαζών.Οι εργαζόμενοι θα αγωνιστούν γιά να υπερασπιστούν τα ζωτικά τους συμφέροντα , αλλά θα πρέπει επίσης να επιβάλουν σαν αντικειμενικό στόχο την ανατροπή μιά γιά πάντα τού συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στη μπουρζουαζία καί τούς εργαζόμενους.

Αυτούς τούς αντικειμενικούς στόχους οφείλουμε να τούς εκλαίκεύσουμε ακόμα από σήμερα.(...) Επειδή η τάξη των καπιταλιστών είναι ανίκανη θα θέσει τέρμα στην ανεργία , ναί, πρέπει να της επιβάλλουμε με τη δύναμη των μαζικών κινητοποιήσεων. την απαγόρευση των απολύσεων καί το μοίρασμα της εργασίας ανάμεσα σε όλους χωρίς μείωση τού μισθού .!. (...)

Απέναντι στην άνοδο των τιμών καί την πτώση της αγοραστικής δύναμης πού προκαλούν, πρέπει να επιβάλουμε την προσαρμογή των μισθών καί των συντάξεων, δηλαδή την κινητή κλίμακα μισθών καί συντάξεων.

Απέναντι στην αξίωση των τραπεζών να ξεπληρώσουμε το χρέος μαζί με τούς τόκους , πρέπει να επιβάλουμε την απαλλοτρίωση των τραπεζιτών, την ενοποίηση όλων των τραπεζών σε μιά μοναδική τράπεζα, η οποία να τεθεί κάτω από λαϊκό έλεγχο.

Καί πάνω απ'όλα , γιά εμποδίσουμε τα αφεντικά να μπορούν να προετοιμάζουν, μερικές φορές πολλά χρόνια εκ των προτέρων, τα άσχημα πλήγματά τους εναντίον των εργαζομένων, πρέπει να καταργήσουμε το βιομηχανικό καί τραπεζικό απόρρητο καί να δώσουμε στούς εργαζόμενους , στο λαό, τα νόμιμα μέσα γιά να ελέγχουν το κάθε τι πού συμβαίνει μέσα στις επιχειρήσεις. (...)

Η τάξη των καπιταλιστών είναι μιά τάξη ανεύθυνη καί επικίνδυνη γιά όλη την κοινωνία. Το μοναδικό μέσο να την εμποδίσουμε να βλάπτει, είναι να θέσουμε τη διαχείρισή της κάτω από λαϊκό έλεγχο.

Αυτό είναι το συμφέρον των μισθωτών. Αλλά είναι επίσης καί το συμφέρον πολλών άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το κλείσιμο ενός εργοστασίου σε μιά πόλη ή σε μιά περιοχή δεν είναι μονάχα ένα δράμα γιά κείνους πού εργάζονται σ'αυτό, αλλά καί γιά τούς μικρέμπορους καί βιοτέχνες πού αποζούν απ'αυτό. (...). Οι εργαζόμενοι, αντί να ελπίζουν σε κάποια αλλαγή το 2012, είναι προτιμότερο να προετοιμαστούν γιά να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Δεν έχουν ανάγκη από υποσχέσεις ή από κάποιο υπέρτατο σωτήρα. Εκείνο πού θα μετρήσει γιά το μέλλον , είναι να έχουν ένα πρόγραμμα αγώνων.

Αυτό το πρόγραμμα υπερασπίζουμε καθημερινά στον περίγυρό μας καί θα συμμετάσχουμε στις προεδρικές καθώς καί στις βουλευτικές εκλογές πού θα ακολουθήσουν, γιά να το υπερασπίσουμε σε πιό ευρύτερη ακόμα κλίμακα. Δεν συμμετέχουμε γιά να κερδίσουμε θέσεις ή αργομισθίες , αλλά για να επωφεληθούμε της δοσμένης ευκαιρίας καί να εξοπλίσουμε πολιτικά την εργατική τάξη.

Καί γιά να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό αρνούμαστε να συμμετέχουμε σε εκλογικούς συνδυασμούς με σχηματισμούς ή άτομα πού απορρίπτουν, υπό τη μιά ή την άλλη μορφή, τον κομμουνισμό.

Γιά τούς ίδιους λόγους αρνούμαστε κάθε μορφής εκβιασμού, πού προέρχεται από κείνους πού στην αριστερά θα ήθελαν να μάς κάνουν να σιωπήσουμε στο όνομα της ενότητας. Γιατί κάνοντάς εμάς να σιωπήσουμε σημαίνει ότι κάνουν να σιωπήσει η φωνή τού επαναστατικού κομμουνισμού. (...)