Με την απόφαση της 29ης Μαΐου που προέβλεπε ότι το πρωτόκολλο της συμφωνίας με τους απεργούς θα αφορούσε σε όλους τους εργαζομένους κι όχι μόνον στους απεργούς, η διοίκηση της PSA υπολόγισε σε μία εκτόνωση της κατάστασης. Γιά άλλη μιά φορά όμως έπεσε έξω στους υπολογισμούς της.
Θυμίζουμε ότι, λίγο πρίν το σαββατοκύριακο των διακοπών την πεντηκοστής, η διοικηση είχε υπογράψει με τους απεργούς ένα πρωτόκολλο που έβαζε τέλος στην τετράμηνη απεργία, σύμφωνα με το οποίο οι εργαζόμενοι που επιθυμούσαν να επιστρέψουν στην εταιρία, πέραν της γενικής αμνηστίας, δικαιούνταν κι ένα πρίμ 20000 ευρώ πέραν απο τη σύμβαση και την ασφάλισή τους.
Ωστόσο, στις δύο εβδομάδες που ακολούθησαν, στις εκατοντάδες συζητήσεις μεταξύ αυτών που δεν είχαν απεργήσει ή που δεν είχαν απεργήσει μέχρι τέλους, οι συνδικαλιστές εξηγούσαν πως μόνο με αγώνες και οργάνωση θα αποκτούσαν όλοι τις ίδιες συνθήκες εργασίας. Τη Δευτέρα 27 Μαΐου, έγινε μία καινούρια κινητοποίηση με αρκετές δεκάδες εργαζομένων.
Προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση, η διοίκηση υποχώρησε αμέσως. Ο καινούριος γενικός διευθυντής προσωπικού, ο ίδιος ο οποίος έβγαινε συνεχώς στον τύπο λέγοντας πως οι απεργοί δεν έχουν κερδίσει τίποτα, υποχρεώθηκε την τετάρτη 29, να ψελίσει πως το πρωτόκολλο αφορούσε πλέον τους πάντες, και οτι όσοι ενδιαφέρονταν, μπορούσαν να το υπογράψουν μέχρι τις 3 Ιουνίου ώστε να απολυθούν και να πάρουν το συνολικό ποσό.
Καμία εμπιστοσύνη στην διοίκηση
Αλλα όμως αυτό που δεν μπορούσε να προβλέψει η διοίκηση, πως μαζικά οι εργάτες θα βάδιζαν προς το ρήγμα που είχαν ανοίξει οι απεργοί. Στην πραγματικότητα δύο ήταν οι πιθανές λύσεις για αυτούς: Να προτιμήσουν την άμεση απόλυση με μία αποζημίωση πολλών χιλιάδων ευρώ, έως και 100.000 για του παλαιότερους, ή να πιστέψουν στις υποσχέσεις περί εναναπρόσληψης στον όμιλο ρισκάροντας σε περίπτωση κλεισίματος του εργοστασίου να βρεθούν στο δρόμο με τη μικρότερη δυνατή αποζημίωση. Η απόφαση πάρθηκε άμεσα ! κανείς (συμπεριλαμβανομένων των διευθυντών προσωπικού) δεν είχε την παραμικρή εμπιστοσύνη στον όμιλο. Προτίμησαν να στηριχθούν στον εαυτόν τους για να βρουν δουλειά και όχι στο αφεντικό.
Αποτέλεσμα : Τρίτη 31 Μαΐου περισσότεροι από 850 εργάτες υπέγραψαν την επιστολή προθέσεων. O μεγάλος αριθμός των εργατών που εγκαταλειπουν την εταιρία, αντιπροσωπεύει μία τεράστια διαρροή ανθρωπινου δυναμικού. Η διοίκηση έχοντας ξεπεραστεί από αυτήν την άνευ προηγουμένου "αιμοραγία", επιβεβαίωσε όλους τους λόγους που έκαναν τους εργαζόμενους δύσπιστους προς αυτήν. Ενώ είχε δεσμευτεί να μήν βάλει περεταίρω όρους στην πληρωμή της αποζημίωσης, κάνοντας στροφή 180° ανακοίνωσε ότι το πρωτόκολλο αφορούσε μόνον στους δικαιούχους που μέσα σε 8 μέρες θα παρουσίαζαν ένα συμβόλαιο απεριορίστου ή ορισμένου χρόνου. Αυτό σημαίνει πως επί της ουσίας, η εταιρία αποθάρρυνε τους δικαιούχους ή τους ωθούσε να υπογράψουν ψεύτικα συμβόλαια, ούτως ώστε να μην φανεί πως έστειλε με μίας, περίπου χίλιους εργαζόμενους στο ταμείο ανεργίας.
Οι δύο ομάδες ενώνονται
Όπως ήταν αναμενόμενο οι δικαιούχοι δεν ξεγελάστηκαν. Ενισχυμένοι ηθικά από την βοήθεια των αγωνιστών που απέργησαν 4 μήνες, ζήτησαν αμέσως εξηγήσεις από την διοίκηση, εξηγώντας με τη σειρά τους ότι αρκετοί από αυτούς αν και δεν είχαν ποτέ απεργήσει ούτε είχαν συνδικαλιστεί, θεωρούσαν αυτή την κίνηση κορυφαία προδοσία, δίνοντας τελικά δίκιο στους αγωνιστές της CGT.
Το πρωινό της 4 Ιουνίου η CGT κάλεσε σε συνέλευση ενημέρωσης. 250 εργαζόμενοι, δηλαδή η μεφάλη πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού, ήρθε και ψήφισε τις διεκδικήσεις της : κανένα περαιτέρω κριτήριο για τα 20000 επιλέον ευρώ της αποζημιωσης και μία επιπλέον παράταση χρόνου ώστε η απόφαση των εργαζομένων να μην παρθεί υπό καθεστώς πίεσης. Κατόπιν συνόδευσαν σε πορεία μία αντιπροσωπία τους που θα παρουσίαζε τις διεκδικήσεις στην διοίκηση.
Μέχρι στιγμής η διοίκηση εμμένει στις θέσεις της. Γνωρίζει όμως ότι για μια ακόμα φορά έχει σοβαρό πρόβλημα. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν πιά ότι πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις για να βγούν από το τέλμα στο οποίο τους έχει ρίξει ο όμιλος. Μερικοί μάλιστα έχουν πάρα πολλούς λόγους για να κινητοποιηθούν : οι παλαιότεροι εργάτες που βγαίνουν σε λίγους μήνες ή και εβδομάδες στη σύνταξη, είδαν την αποζημίωση να ανεβαίνει απο τα 45000 στα 110000 ευρώ εάν αποδεχτούν την απόλυση! Αυτό είναι μία δίκαιη ανταπόδοση στο αφεντικό, το οποίο εδώ και χρόνια απαγορεύει στους παλαιότερους τη δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης εξαντλώντας τους στις αλυσίδες συναρμολόγησης.
Στις 10 ιουνίου οι δύο ομάδες θα σχηματίσουν μία ενιαία, καθώς οι αναταραχές των προηγούμενων ημερών άγγιξαν μόνο την πρωινή βάρδια, με τη βραδινή να βρίσκεται στην ανεργία. Στις 4 ιουνίου οι εργάτες αποφάσισαν να αφιερώσουν ολοκληση τη βδομάδα για να συναντήσουν τους συναδέλφους της άλλης ομάδας και να πείσουν αυτούς που διστάζουν να συμμετάσχουν στην γενική ενωτική συνέλευση που θα γίνει τη Δευτέρα. Η ατμόσφαιρα ακόμα δεν είναι εκρηκτική, ωστόσο οι εργάτες επιθυμούν τις προαναφερθείσες δεσμεύσεις. Πολλοί συνειδητοποιούν πως ο μόνος τρόπος δράσης είναι αυτός της ενότητας και της κοινής δράσης.
Lutte Ouvrière 7 Ιουνίου 2013